Poznań, dnia 2 grudnia 2015 roku

Uchwała nr 21 / 2015

Zarządu Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego w Poznaniu
z dnia 2 grudnia 2015 r.
w sprawie stanowiska Zarządu Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego wobec projektu zmian Dyrektywy Rady Europy z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (91/477/EWG).


Działając na mocy § 39 pkt 27 w związku z § 10 pkt 11, 13 i 17 Statutu Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego , postanawia się co następuje:

§ 1.

1.     Zarząd Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego, nazywanego dalej „Związkiem”, postanawia wyrazić sprzeciw oraz podjąć dozwolone prawem działania wobec zmian prawny proponowanych przez Komisję Europejską w Dyrektywie Rady z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (91/477/EWG, Dz.U.UE L z dnia 13 września 1991 r.), mogących wywołać negatywne, długotrwałe skutki dla funkcjonowania członków Związku i rozwoju strzelectwa na terenie województwa wielkopolskiego.

2.     Stanowisko Zarządu Związku stanowi załącznik do uchwały.

§ 2.

1.    Uchwała została podjęta na posiedzeniu Zarządu zwołanym na zasadach określonych w § 9 ust. 4 Regulaminu Organizacyjnego Zarządu Związku z wykorzystaniem środków telekomunikacyjnych.

2.    Uchwała została przyjęta jednogłośnie przy obecności 11 członków Zarządu Związku.



Załącznik do  Uchwały nr 21/2015
Zarządu Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego w Poznaniu
z dnia 2 grudnia 2015 r.
w sprawie stanowiska Zarządu Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego
wobec projektu zmian Dyrektywy Rady Europy z dnia 18 czerwca 1991 r.
w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (91/477/EWG).


Poznań, dnia 2 grudnia 2015 roku.

 
Stanowisko
Zarządu Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego w Poznaniu
z dnia 2 grudnia 2015 r.
w sprawie projektu zmian Dyrektywy Rady z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (91/477/EWG)

 
Zarząd Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego wyraża stanowczy sprzeciw zmianom prawnym proponowanym przez Komisję Europejską w Dyrektywie Rady z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (91/477/EWG) (Dz.U.UE L z dnia 13 września 1991 r.).

Tragiczne zdarzenia, jakie miały miejsce we Francji w dniu 13 listopada 2015 r. niewątpliwie zasługujące na potępienie, wywołały społeczne oburzenie oraz wskazały na konieczność podjęcia stanowczych działań ze strony organów państwowych oraz właściwych służb.

18 listopada 2015 r. Komisja Europejska ogłosiła przyjęcie pakietu rozwiązań mających na celu utrudnienie nabywania broni na terenie Unii Europejskiej, lepszą kontrolę nad legalnie posiadaną bronią, wzmocnienie współpracy między Państwami członkowskimi oraz zapewnienie, iż broń pozbawiona cech użytkowych nie będzie mogła być przywrócona do sprawności.

W rezultacie przygotowano propozycje poprawek do Dyrektywy w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, wśród których do najważniejszych można zaliczyć m.in. (wg. komunikatu opublikowanego na stronie KE w dniu 18.11.2015 r.):

  • surowsze przepisy zakazujące niektórych rodzajów samopowtarzalnej broni palnej, które pod żadnym pozorem nie mogą być w posiadaniu osób prywatnych, nawet jeśli zostały nieodwracalnie pozbawione cech użytkowych;
  • surowsze zasady dotyczące kolekcjonerów w celu ograniczenia ryzyka sprzedaży przestępcom;
  • surowsze zasady dotyczące nabywania broni palnej przez Internet, w celu uniknięcia nabycia broni palnej, istotnych części lub amunicji przez Internet;
  • wspólne zasady oznaczania broni palnej, w celu wzmocnienia kontroli jej obrotu;
  • surowsze zasady obrotu broni palnej pozbawionej cech użytkowych.
Jak wynika z uzasadnienia w ww. komunikacie, podstawową inspiracją do wprowadzenia przedmiotowych zaostrzeń była rekcja na wspomniane wyżej zamachy terrorystyczne oraz przeciwdziałanie podobnym zagrożeniom w przyszłości.

W przełożeniu na ujęcie praktyczne, a w tym obejmujące różnorodne warunki narodowe i regionalne – scharakteryzowane powyżej stanowisko należy odebrać, nie jako konstruktywne odniesienie do sposobów zwalczania terroryzmu, lecz jedynie jako przejaw decydenckiej paniki i braku odniesienia do realnej rzeczywistości.

Co znacznie poważniejsze w ujęciu potrzeb społeczeństwa – planowane zaostrzenia niweczą dodatkowo – wszystkie, dotychczas wypracowane, tradycje sportowe, obronne i edukacji dla bezpieczeństwa.

Przykładem w tej materii może być między innymi działalność Wielkopolskiego Związku Strzelectwa Sportowego. Zrzesza  kluby i stowarzyszenia strzeleckie, bractwa kurkowe oraz inne organizacje, w których zakresie działania lokalizuje się szeroko rozumiane strzelectwo sportowe.

Istotą funkcjonowania Związku - jego celem statutowym - jest wszechstronny rozwój i upowszechnianie wszystkich konkurencji sportowych zaliczonych do dziedziny strzelectwa sportowego, jak również wspieranie innych dziedzin strzelectwa, uprawianych przez podmioty mające siedzibę na terenie województwa wielkopolskiego. Członkowie ww. organizacji w ramach strzelectwa, jako dyscypliny sportu, uprawiają zarówno konkurencje sportowe (olimpijskie) rozgrywane wg przepisów ISSF (ang. International Shooting Sport Federation), jak również konkurencje tzw. dynamiczne.

Ponadto, należy wspomnieć o szerokiej grupie strzelców – członków WZSS – używających broni do celów rekreacyjnych czy szkoleniowych. Zwrócić także trzeba uwagę na grono osób posiadających broń palną do celów kolekcjonerskich, realizujących pasję w ramach stowarzyszeń, skupiających osoby związane nie tylko z bronią palną lecz zainteresowanych krzewieniem zamiłowania do historii w ramach wystaw, rekonstrukcji historycznych czy pokazów. Nie można pominąć także organizacji o charakterze proobronym, patriotycznym - wykorzystujących broń palną do celów szkoleniowych swoich członków.

Wszystkie te grupy - oprócz strzeleckich zamiłowań z pewnością łączy jedno - broń palna jest elementem koniecznym do ich  funkcjonowania w przedmiocie realizacji statutowych celów. Ponadto, dla wielu z charakteryzowanych powyżej strzelców – aktywność na ww. polach nie jest traktowana jako zwyczajne hobby lecz stanowi podstawę działalności społecznej, sportowej i życiowej pasji – stanowiąc tym samym ważny potencjał społecznego zaangażowania oraz patriotyzmu.

W takim stanie rzeczy proponowane zmiany dyrektywy, w przypadku implementacji na grunt prawa krajowego, bezspornie ograniczą działanie środowiska strzeleckiego. W wyniku podjętych pod wpływem emocjonalnego wnioskowania decyzji, doprowadzi się do ograniczenia obywatelskich praw i swobód poszczególnych jego członków motywując to bliżej nieokreślonym,   a wręcz wyimaginowanym zagrożeniem z ich strony.

W praktyce sportowej wprowadzenie omawianych ograniczeń, a w tym zakazu posiadania broni samopowtarzalnej, ewidentnie doprowadzi do upadku widowiskowych konkurencji strzeleckich rozgrywanych wg przepisów IPSC, IDPA czy w ramach Wieloboju Strzeleckiego Trzech Broni Liga Sportera. Zniweczy dotychczasowe osiągnięcia szkoleniowe klubów oraz niewątpliwie spowoduje spadek zainteresowania strzelectwem ze strony młodzieży.

Poważne wątpliwości budzą również ogólnikowe zapisy odnoszące się do zakazu posiadania broni samopowtarzalnej, która przypomina broń wyposażoną w mechanizm samoczynny. Ponadto, użycie określenia, iż kolekcjonerzy broni, gromadzący swoje zbiory na podstawie zezwolenia organów państwowych powinni zostać objęci szczególnym nadzorem z powodu sugerowanej możliwości dostarczania broni dla organizacji przestępczych i terrorystycznych –  nie ma merytorycznego uzasadnienia, jest zdecydowanie przesadzonym i krzywdzącym oraz dodatkowo sprowadza takie osoby do niekonstytucyjnej drugiej kategorii ludzi, czy wręcz przedstawicieli środowiska kryminogennego.

W tym miejscu należy następnie zauważyć, że osoby posiadające legalnie broń palną, wcześniej w toku postępowania administracyjnego zmierzającego do wydania stosownej decyzji (zezwolenia na jej posiadanie) przeszły stosowne badania lekarskie, psychologiczne, jak również sprawdzenie przez organ czy nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa, porządku publicznego i samego siebie. Tym samym jedynie słuszna jest teza, że legalni posiadacze broni, nie są zagrożeniem dla bezpieczeństwa publicznego, a w tym dotyczącym zjawiska terroryzmu.

Przyjęcie z kolei tezy, że posiadanie przez legalnych posiadaczy określonego rodzaju broni np. samopowtarzalnej, stanowi bazę zaopatrzeniową dla terrorystów - pozbawione jest jakiegokolwiek związku logicznego. Przy takim ciągu myślowo-wnioskowym należałoby pozbawić również tego typu broni i inne środowiska. Przykładowo policjantów, tych którzy w toku służby mogą być napadnięci i jej pozbawieni, czy innych – skorumpowanych i gotowych ją sprzedać.

Przedstawione przez KE argumenty leżące u podłoża zmian prawnych, wywołujące dalekosiężne i dotkliwe skutki dla milionów posiadaczy broni w państwach członkowskich UE, pozbawione są związku przyczynowego. Zostaną odebrane jako naiwne i wskazują na braki w rozpoznaniu elementarnych aspektów istoty zachowań terrorystycznych (chociażby asymetrii). Trudno bowiem wyrazić sobie terrorystę zamierzającego dokonać zamachu, który wcześniej występuje o wydanie pozwolenia na broń bądź rozpocznie swe działania od pozyskania jej wyłącznie li tylko ze środowiska strzelców sportowych czy kolekcjonerów. Podobnie, posiadacz legalnie posiadanej broni nie odstąpi jej dobrowolnie do celów przestępczych.

W takim stanie rzeczy - wprowadzenie zakazu posiadania broni samopowtarzalnej przez osoby cywilne nie wytrąci z rąk terrorystów ich automatów, wręcz przeciwnie – utwierdzi ich w przekonaniu o skuteczności i efektywności psychologicznego oddziaływania.

Stwierdzić zatem należy, że zarzuty ewentualnej możliwości dostarczania broni dla terrorystów przez osoby posiadające legalnie broń palną są zarówno pozbawione uzasadnienia w stanie faktycznym, jak również co najmniej krzywdzące dla strzelców. Wystąpienie incydentalnych zdarzeń nie może się przekładać na wyprowadzanie wniosków przekładających się następnie na wprowadzenie restrykcji dotykających milionowe środowiska osób przestrzegających prawa. Istotą działania racjonalnego i sprawiedliwego prawodawcy nie może być – pod pretekstem ochrony przed bezprawiem (terroryzmem) - uchwalanie aktów prawnych uderzających bezpośrednio w obywateli prawa przestrzegających.

W związku z powyższym, Zarząd WZSS postanowił podjąć działania w celu wyrażeniu sprzeciwu postulowanym przez KE zmianom ww. Dyrektywy oraz zwraca się z apelem do członków Związku o poparcie tej inicjatywy